“Anne ben nasıl oldum?” sorusu ile çocukluğumuzda kendi kendimizin kafasını karıştırıp durduk. Önümüze gelen büyüğe sorduk ve birbirinden saçma ve tutarsız cevaplarla karşı karşıya kaldık. Eee çocuğuz kafamız daha da karıştı. Bir türlü anlam veremedik. Verdiğimiz anda da dünya başımıza yıkıldı. Annemize babamıza bizi bugüne kadar kandırdıkları için kin gütmeye başladık. Kandırılmışlık hissi sardı dört bir yanımızı. Tabi çok sürmeyen bir his. Şimdi, sizinde içlerinden en az birkaçını duyduğunuz “Anne ben nasıl oldum?” sorularına verilen en klasik anne cevaplarıyla karşınızdayız.
Bizim buralarda önceden çingeneler vardı. Onlar buradan göç ederken seni torbalarından düşürdüler. Bizde seni düştüğün yerden aldık.
Beni nasıl düştüğüm yerden aldınız yaaa 🙁
Baban işten gelirken getirdi seni.
Gerçekten mi? 🙁
Çöplükte ağlıyordun, bizde dayanamayıp çöpten aldık seni.
Hangi pislik beni oraya bırakmış ?
Çok yemek yemiştim. O kadar şiştim ki, doktora gidip neden bu kadar karnımın şiştiğini sordum ve bana hamile olduğumu söyledi doktor. Sonra da sen doğdun.
O zaman ben çok yemek yemeyeyim.
Babanın bir hücresiyle, benim bir hücrem birleşti ve sen oldun.
Hücre, hücreyle nasıl birleşir gerçekten anlamıyorum.
Safran deresinden tuttuk seni 🙂
Hıııı… Tamam o zaman ya 🙂
Baban beni yanağımdan öptü, sonra sana hamile kaldım.
O iş öyle mi oluyormuş yahu?
Babanla birbirimizi sevdik ve sen oldun.
Bir daha birbirinizi sevmeyin o zaman.
Seni leylekler getirdi 😛
İstedik, oldun!
Bu kadar basit mi yani?
Anneler! Eğer bu bahanelerden herhangi biriyle çocuğunuzu kandırabileceğinize inanmıyorsanız, bir de bunu deneyin. 🙂
